اثر کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر برخی صفات بیوشیمیایی و محتوی نسبی آب ارقام لوبیا تحت تنش خشکی

     به‌منظور بررسی اثر مصرف پلیمرهای سوپرجاذب بر برخی صفات بیوشیمیایی و محتوی نسبی آب ارقام لوبیا در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان کلیبر در سال زراعی 1394 انجام شد. عامل اصلی شامل آبیاری پس از 70، 140 و 210 میلی‌متر تبخیر آب از تشتک تبخیر کلاس A، ارقام لوبیا (لوبیا قرمز، لوبیا چشم بلبلی، لوبیا چیتی و لوبیا سفید) به‌عنوان عامل فرعی و چهار سطح 50، ،100، 150 و200 کیلوگرم در هکتار کاربرد سوپرجاذب به‌عنوان عامل فرعی- فرعی بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که برهم­کنش تنش خشکی و سوپرجاذب بر میزان فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، کلروفیل a، کلروفیل کل و غلظت پرولین برگ معنی‌د‌ار بود. نتایج مقایسه میانگین برهم­کنش تنش خشکی و سوپرجاذب نشان داد که حداکثر میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و پرولین توسط تیمار 50 کیلوگرم در هکتار کاربرد سوپرجاذب در سطح تنش خشکی 210 میلی‌متر تبخیر حاصل شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان افزایش و مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئیدها و محتوای نسبی آب کاهش یافت. اما استفاده از سوپرجاذب به‌طور معنی‌داری صفات فیزیولوژیکی را افزایش، ولی میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌کسیدان را کاهش داد. در چهار رقم مورد ارزیابی رقم چشم‌بلبلی بیش‌ترین رنگیزه‌های فتوسنتزی، محتوای نسبی آب برگ، محتوای پرولین برگ و بالاترین میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌کسیدان را دارا بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده سوپرجاذب موجب کاهش خسارات وارد شده در مواجه با خشکی شد.